دریاچه صورتی چابهار؛ رؤیایی رنگی در دل طبیعت جنوب
در جنوب ایران و در مسیر جاذبه‌های شگفت‌انگیز تور چابهار، یکی از متفاوت‌ترین پدیده‌های طبیعی کشور انتظار هر مسافری را می‌کشد؛ دریاچه صورتی چابهار یا همان دریاچه لیپار. این پهنه آبی رؤیایی با رنگ صورتی کم‌نظیر خود، در دل چشم‌اندازهای بکر طبیعت جنوبی قرار گرفته و در کنار جاذبه‌هایی چون کوه های مریخی چابهار، اسکله بریس، ساحل درک و مراکز خرید چابهار، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از سفر با یک تور داخلی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند. دیدن این دریاچه فرصتی است برای لمس ترکیبی از رنگ، نور و بافت‌های طبیعی که نمونه‌ای مشابه آن در کم‌تر جایی یافت می‌شود؛ به‌ویژه برای گردشگرانی که به دنبال متفاوت‌ترین جاهای دیدنی چابهار هستند.
با این مقاله از «امروز کجا بریم؟!» همراه شوید تا هرآنچه باید درباره این شگفتی طبیعی بدانید را بیاموزید. این راهنما، سفر به یکی از خاص‌ترین جلوه‌های طبیعت جنوب را کامل می‌کند و مسیر آشنایی با زیباترین گوشه‌های چابهار را برایتان هموار می‌سازد.
دریاچه صورتی چابهار کجاست و چرا به آن دریاچه لیپار می‌گویند؟
این دریاچه شگفت‌انگیز در جنوب شرقی ایران و در محدوده شهر چابهار، در استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته است؛ شهری که به‌دلیل آب‌وهوای همیشه معتدلش «چهاربهار» نامیده شده و یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری جنوب کشور به‌شمار می‌رود. دریاچه صورتی چابهار در دشتی وسیع به نام لیپار قرار گرفته است. این دشت آبرفتی گسترده، با طول بیش از ۱۴ کیلومتر، در میان دو کوه شکل گرفته و پهنه‌ای بکر و چشم‌نواز از طبیعت جنوب ایران را خلق می‌کند. این پهنه طبیعی حاصل تجمع آب‌هایی است که از بارندگی‌های فصلی، سیلاب‌ها و طوفان‌های دریایی در سطح زمین جاری می‌شوند و در فضای میان این دو ارتفاعات صخره‌ای به هم می‌پیوندند. وجود جاده ساحلی چابهار به گواتر نیز طی سال‌های اخیر بر ساختار ظاهری و هیدرولوژیک تالاب اثر گذاشته و شکل امروزین آن را مشخص‌تر کرده است. تالاب لیپار همیشه پرآب نیست و گستره آن به میزان بارش‌های موسمی و شرایط اقلیمی سال بستگی دارد؛ در دوره‌های پرباران، وسعت آن به حدود ۱۰ هکتار می‌رسد.
نام این دریاچه از دشت لیپار گرفته شده است. لیپار در زبان بلوچی به معنای «محل تلاقی آب رودخانه و دریا» است و دقیقاً ماهیت همین پهنه صورتی را توضیح می‌دهد. تالاب لیپار در واقع یکی از شورترین آب‌های جهان را در خود جای داده و به دلیل ایستایی آب اقیانوس عمان در میان دو کوه، اکوسیستمی بسیار خاص به وجود آورده است. محیط پیرامون تالاب به دلیل بکر بودن، زیستگاه مناسبی برای گونه‌های گیاهی و جانوری به‌شمار می‌آید و در زمان‌هایی از سال، پرندگان مهاجر زیادی در آن دیده می‌شوند. رنگ صورتی آب نیز در ترکیب با بافت صخره‌ای، اندک سبزی گیاهان و سکوت گسترده منطقه، چشم‌اندازی کم‌نظیر خلق کرده است. چشم‌اندازی که گردشگران، عکاسان و طبیعت‌دوستان را شیفته خود می‌کند.
این تالاب آرام و تماشایی که یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی چابهار است، نمونه‌ای از سازگاری طبیعت با شرایط اقلیمی جنوب به‌شمار می‌رود. پس اگر سفری به چابهار پیش رو دارید، بازدید از دریاچه صورتی چابهار را از دست ندهید.
دلیل رنگ صورتی آب در دریاچه لیپار؛ راز طبیعت شگفت‌انگیز چابهار
رنگ صورتی شگفت‌انگیز تالاب لیپار نتیجه مجموعه‌ای از فرآیندهای طبیعی است که در این پهنه آبی به شکلی هماهنگ رخ می‌دهد. مهم‌ترین عامل، حضور چشمگیر پلانکتون‌های گیاهی است. این جانداران ریز نزدیک به ۹۰ درصد جمعیت زیستی تالاب را تشکیل می‌دهند و قابلیت زندگی در آب‌های بسیار شور را دارند. پلانکتون‌ها، همراه با مواد آلی و معدنی‌ای که از طریق رودخانه‌ها وارد تالاب می‌شوند و همچنین جریان‌های دریایی موسمی مونسون، باعث شکل‌گیری طیف‌های صورتی و سرخ‌رنگ در سطح آب می‌شوند. پلانکتون‌ها خود توانایی شنا ندارند و با جزر و مد دریا جابه‌جا می‌شوند، بنابراین تغییرات پیوسته سطح آب در اثر گرانش ماه و خورشید، به توزیع یکدست رنگ کمک می‌کند. نکته جالب اینکه تعداد این موجودات ریز از اواسط خرداد رو به افزایش می‌گذارد، در تابستان به اوج می‌رسد و معمولاً در آذرماه بیشترین تراکم را دارد. در این دوره رنگ دریاچه پررنگ‌تر و چشمگیرتر دیده می‌شود.
در میان پلانکتون‌های این تالاب، نوعی جلبک به نام دونالیلا سالینا (Dunaliella salina) نقش اصلی را دارد. این جلبک که توانایی تحمل شوری زیاد را دارد، در کنار گونه‌ای باکتری به نام هالوباکتریا (Halobacteria)، ترکیبات رنگدانه‌ای به نام کاروتنوئیدها تولید می‌کند. این رنگدانه‌های طبیعی قرمز و صورتی به‌تدریج تمام پهنه تالاب را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
یکی از پدیده‌هایی که در پی افزایش بیش از حد این جلبک‌ها رخ می‌دهد، کشند سرخ یا «آب‌سرخه» است؛ حالتی که طی آن جمعیت پلانکتون‌ها به‌طور غیرعادی افزایش یافته و مواد سمی در آب آزاد می‌شود. این پدیده می‌تواند باعث کاهش شدید اکسیژن آب و در نتیجه تهدید جدی برای حیات ماهی‌ها و سایر آبزیان باشد. با وجود این خطر بالقوه، زمانی که تراکم پلانکتون‌ها در حد طبیعی باشد، تالاب لیپار نمایی خارق‌العاده از رنگ صورتی و سرخ را به نمایش می‌گذارد و یکی از بی‌نظیرترین جلوه‌های طبیعت جنوب ایران را شکل می‌دهد؛ جلوه‌ای که هرساله گردشگران و علاقه‌مندان به طبیعت را مجذوب خود می‌کند.
چشم‌انداز اطراف دریاچه لیپار؛ از کوه‌های گل‌فشان تا آسمان نیلی مکران
چشم‌انداز اطراف دریاچه لیپار مجموعه‌ای کم‌نظیر از جلوه‌های طبیعی جنوب ایران است. این چشم‌انداز از یک‌سو به کوه‌های رسوبی و صخره‌ای می‌رسد و از سوی دیگر به دشت‌های پهناور مکران. در نزدیکی این تالاب، رشته‌کوه‌های مینیاتوری قرار دارد که در طول میلیون‌ها سال تحت فرسایش باد و باران شکل گرفته‌اند و لایه‌های رنگی و بافت‌های منحصر‌به‌فردشان در کنار صورتی درخشان آب، کنتراستی چشمگیر ایجاد می‌کند. حضور کوه‌های گل‌فشان در فاصله‌ای نه‌چندان دور از لیپار نیز بر جذابیت منطقه می‌افزاید. این پدیده‌های طبیعی با فوران گل‌های خاکستری‌رنگ، چشم‌اندازی متفاوت و شبه‌فورانی به محیط می‌بخشند و یکی از ویژگی‌های بارز جغرافیای چابهار محسوب می‌شوند. ترکیب بی‌نظیر از رنگ‌ها و ساختارهای زمین‌شناختی در این منطقه، لیپار را به یکی از خاص‌ترین نقاط عکاسی و طبیعت‌گردی جنوب کشور تبدیل کرده است.
آسمان نیلی و پهناور ساحل مکران نیز نقش مهمی در خلق فضای رؤیایی این منطقه دارد. بازتاب آبی آرام آسمان بر سطح صورتی تالاب، همراه با وزش بادهای ملایم موسمی، چشم‌اندازی می‌سازد که در کم‌تر جایی از ایران می‌توان مشابه آن را دید. سکوت منطقه و دوری آن از هیاهوی شهری، حس خلوت و آرامش عمیقی ایجاد می‌کند؛ احساسی که گردشگران را به قدم‌زدن در مسیرهای خاکی اطراف تالاب، تماشای پرندگان مهاجر و ثبت لحظه‌هایی از اتصال زمین، آب و آسمان دعوت می‌کند. این هم‌نشینی رنگ‌ها و خطوط طبیعی، لیپار را به یکی از منحصربه‌فردترین چشم‌اندازهای جنوب شرق کشور تبدیل کرده است. در این منطقه هر زاویه دید، قاب تازه‌ای از زیبایی طبیعت مکران را پیش چشم قرار می‌دهد.
پرندگان و حیات وحش اطراف دریاچه لیپار
تالاب لیپار با وجود ظاهر آرام و رنگ خیره‌کننده‌اش، یکی از غنی‌ترین زیست‌بوم‌های جنوب ایران به‌شمار می‌رود و دنیایی از زندگی را در دل خود پنهان کرده است. در این تالاب و اطراف آن، گونه‌های مختلفی از جانوران و گیاهان زندگی می‌کنند که بخشی از آن‌ها تنها در فصل‌های خاص دیده می‌شوند. پرندگان مهاجر از مهم‌ترین ساکنان فصلی تالاب‌اند. فلامینگوهای سفید و صورتی، پلیکان‌ها، انواع مرغابی، چنگر، حواصیل، کشیم، باقرقره و حتی عقاب دشتی در روزهای پرآب تالاب به این منطقه می‌آیند و زمستان را در کنار آن می‌گذرانند. این حضور دائمی نیست و با پایان فصل‌های سرد، پرندگان دوباره به مسیر مهاجرتی خود بازمی‌گردند؛ به همین دلیل تماشای آنان نیازمند کمی شانس و زمان‌بندی مناسب است. این آبگیر همچنین گاه میزبان پرندگان نادری مانند اردک مرمری است که متأسفانه در خطر انقراض قرار دارد و تنها در دوره‌های خاص سال و آن هم بسیار محدود دیده می‌شود.
تنوع زیستی تالاب لیپار تنها به پرندگان خلاصه نمی‌شود. طبق آمارهای ثبت‌شده، در این تالاب ۹۳ گونه پلانکتون گیاهی، ۳۱ گروه پلانکتون جانوری، ۶۴ نوع نرم‌تن، ۲۴ گونه سخت‌پوست، ۱۴ گونه مایوبنتوز و ۸۵ گونه ماهی شناسایی شده است؛ مجموعه‌ای شگفت‌انگیز که نشان‌دهنده یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های آبی ایران است. پلانکتون‌ها که عامل اصلی رنگ صورتی تالاب‌اند، در کنار جلبک‌های مختلف، پایه زنجیره غذایی این زیست‌بوم را تشکیل می‌دهند و امکان ادامه حیات برای دیگر گونه‌ها را فراهم می‌کنند.
در کنار این تنوع جانوری، پوشش گیاهی اطراف تالاب نیز جلوه‌ای چشم‌نواز دارد. بوته‌ها و درختچه‌هایی مانند گز، کهور، نی، چش، بلوط و حتی بخش‌هایی از جنگل‌های حرا در محدوده تالاب دیده می‌شود. از گیاهان شاخص این منطقه، پنبه‌های وحشی هستند که در فصول پرآب گاه زیر آب پنهان می‌شوند و با گرم‌تر شدن هوا دوباره نمایان می‌گردند. این گیاهان نه‌تنها چشم‌اندازی متفاوت به تالاب می‌بخشند، بلکه برای مردم محلی ارزش اقتصادی دارند؛ زیرا از آن‌ها برای تهیه تشک، لحاف و محصولات دستی استفاده می‌شود. چنین ترکیبی از پرندگان مهاجر، آبزیان متعدد و پوشش گیاهی خاص، تالاب لیپار را به یکی از منحصربه‌فردترین زیستگاه‌های طبیعی ایران تبدیل کرده است؛ زیستگاهی که حفظ آن برای آینده‌ای پایدار و ادامه این زیبایی‌ها اهمیت بسیاری دارد.
بازارچه محلی لیپار؛ لمس فرهنگ بلوچستان در کنار تالاب صورتی
در کنار چشم‌انداز رؤیایی دریاچه صورتی چابهار، جاذبه‌ای وجود دارد که اگرچه طبیعی نیست، اما به همان اندازه تماشایی و دلنشین است: بازارچه محلی و کپرهای سنتی لیپار. این بازار کوچک، جایی است که زنان و دختران بلوچ هر روز صنایع‌دستی، سوزن‌دوزی‌های رنگارنگ، زیورآلات دست‌ساز و نقش حنای اصیل را برای گردشگران عرضه می‌کنند. بازدید از این بازار نه‌تنها فرصتی برای آشنایی با فرهنگ و هنر مردم منطقه است، بلکه تجربه‌ای صمیمی از سبک زندگی بومیانی به‌شمار می‌رود که قرن‌هاست با طبیعت مکران زندگی می‌کنند. کپرها و اتاقک‌های ساده‌ای که در اطراف تالاب ساخته شده‌اند، ویترینی زنده از هنر جنوب هستند. در اینجا گردشگران می‌توانند علاوه‌بر تماشای صنایع دستی، از نقش حنای محلی و موسیقی سنتی نیز لذت ببرند.
بازارچه تالاب لیپار در نزدیکی اسکله رمین و حدود ۱۵ کیلومتری شرق چابهار قرار دارد و معمولاً بازدید از آن همراه با دیدار از خود تالاب برنامه‌ریزی می‌شود. مسیر دسترسی آن از جاده اصلی بسیار کوتاه است و گردشگران پس از چند دقیقه رانندگی به مجموعه‌ای از کپرهای بلوچی می‌رسند که در آن محصولات محلی، لباس‌های سنتی، صنایع چوبی و دریایی و هنرهای بومی عرضه می‌شود. خرید از این بازارچه نوعی حمایت مستقیم از زنان و خانواده‌های منطقه است که بخش زیادی از درآمدشان به همین دست‌سازه‌ها وابسته است. نقش حنا روی دست، صدای سازهای محلی و رنگ‌های چشمگیر سوزن‌دوزی بلوچ، تجربه بازدید از تالاب لیپار را به یک خاطره کامل و بی‌تکرار تبدیل می‌کند.
تجربه عکاسی در کنار دریاچه صورتی؛ قاب‌هایی از رؤیای جنوب
عکاسی در کنار دریاچه صورتی چابهار تجربه‌ای است که هر گردشگری را شیفته رنگ، نور و آرامش این چشم‌انداز کم‌نظیر می‌کند. سطح آب تالاب که در اثر تراکم بالای پلانکتون‌های گیاهی به طیفی از صورتی کم‌رنگ تا ارغوانی درمی‌آید، در ساعات مختلف روز جلوه‌هایی متفاوت به خود می‌گیرد. بهترین زمان عکاسی معمولاً حوالی صبح زود و ساعت‌های نزدیک به غروب است؛ چراکه نور مایل خورشید با رنگ صورتی تالاب ترکیب می‌شود و آینه‌ای طبیعی از آسمان مکران خلق می‌کند. در این ساعت‌ها، انعکاس تپه‌های اطراف، پوشش گیاهی و سایه‌های بلند کوه‌های گِلی، عکس‌هایی آرام و شاعرانه به وجود می‌آورد که نمونه آن در کم‌تر جایی از ایران دیده می‌شود.
نکته جذاب دیگر، حضور پرندگان مهاجر و بومی است که گه‌گاه در ساحل یا روی سطح تالاب دیده می‌شوند. فلامینگوهای سفید و صورتی، چنگرها، حواصیل‌ها و کشیم‌ها سوژه‌هایی ایده‌آل برای عکاسی حیات وحش هستند؛ البته با رعایت فاصله‌ای امن و بدون ایجاد مزاحمت. در اطراف تالاب نیز کپرها، بوته‌های گز و نی‌زارها قاب‌هایی طبیعی می‌سازند که برای عکس‌های پرتره و ثبت حس جنوب مناسب‌اند. اگر کمی خوش‌شانس باشید و آسمان مکران صاف باشد، ترکیب رنگ صورتی آب با آبی عمیق آسمان، تصاویری خلق می‌کند که بیشتر شبیه نقاشی‌اند تا عکس. بازدید از تالاب لیپار بدون ثبت چند قاب خیره‌کننده، سفری ناتمام خواهد بود؛ زیرا این دریاچه یکی از معدود مکان‌هایی است که هر بار لنز دوربین را به سمت آن می‌گیرید، تصویری تازه و رؤیایی پدیدار می‌شود.
بهترین زمان بازدید از دریاچه صورتی چابهار و نکات سفر
بهترین زمان بازدید از دریاچه صورتی چابهار زمانی است که تالاب لیپار در بیشترین سطح آب و در صورتی‌ترین حالت خود قرار دارد. این تالاب همواره پرآب نیست و وابستگی شدیدی به بارش‌های موسمی دارد؛ به‌طوری‌که در سال‌های پربارش، تنها سه تا چهار ماه به‌صورت کامل آب دارد. بر همین اساس، بهترین فصل‌های بازدید از تالاب، اواسط زمستان تا اوایل بهار است؛ یعنی ماه‌های بهمن، اسفند و فروردین که تالاب بیشترین آب، بهترین دما و درخشان‌ترین طیف صورتی را دارد. همچنین پاییز، به‌ویژه ماه‌های شهریور و مهر، زمان مناسبی برای مشاهده زیبایی‌های تالاب است؛ زیرا فعالیت پلانکتون‌ها و مواد آلی در آب افزایش می‌یابد و رنگ صورتی شدت بیشتری پیدا می‌کند. در ماه‌های آذر و دی نیز تراکم پلانکتون‌ها به اوج می‌رسد و رنگ آب تقویت می‌شود، هرچند شرایط آب‌وهوایی نسبت به زمستان و بهار خنک‌تر است.
در مقابل، ماه‌های گرم سال، به‌ویژه تابستان، به‌دلیل گرمای شدید، تبخیر بالا و کاهش سطح آب، زمان مناسبی برای بازدید از تالاب نیست. هرچند فعالیت پلانکتون‌ها در تابستان افزایش یافته و رنگ تالاب جذاب‌تر می‌شود، اما به دلیل رطوبت و گرمای آزاردهنده، تجربه سفر مطلوب نخواهد بود. به‌طور کلی، بهترین زمان برای سفر به چابهار و بازدید از این تالاب، هم‌زمان با فصل‌های خوش‌آب‌وهوای جنوب یعنی پاییز، زمستان و اوایل بهار است. براساس تجربه گردشگران، بهترین ساعت بازدید بین ۹ تا ۱۰ صبح است. در این ساعات روز نور خورشید زاویه مناسبی دارد، ازدحام گردشگران کم‌تر است و رنگ صورتی تالاب در روشنایی صبحگاهی زیباتر دیده می‌شود. بازدید در این زمان، چشم‌اندازی به‌یادماندنی از یکی از خاص‌ترین پدیده‌های طبیعی جنوب ایران را برای هر مسافری رقم خواهد زد.
مسیر دسترسی و فاصله دریاچه صورتی تا چابهار
تالاب لیپار در ۱۵ کیلومتری شرق چابهار و در نزدیکی روستای رمین قرار دارد؛ جایی در امتداد جاده ساحلی چابهار به گواتر که یکی از زیباترین مسیرهای ساحلی جنوب ایران به‌شمار می‌رود. مسیر دسترسی از دل چشم‌اندازهای کوهستانی، دشت‌های سبز مکران و خط ساحلی آبی‌رنگ می‌گذرد و هرچه از مرکز شهر فاصله می‌گیرید، حضور رنگ‌ها و بافت‌های طبیعی بیشتر خود را نشان می‌دهد. زمانی‌که از چابهار خارج می‌شوید، حدود ۱۵ دقیقه بعد چشم‌انداز صورتی‌رنگ تالاب، پیش از رسیدن به روستای رمین، در سمت جنوب جاده نمایان می‌شود و همان ابتدا گردشگران را شگفت‌زده می‌کند.
- آدرس دقیق تالاب صورتی چابهار: استان سیستان و بلوچستان، چابهار، ۱۵ کیلومتری شرق چابهار، مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر، نزدیک روستای رمین.
برای رسیدن به این تالاب، کافی است از مرکز شهر چابهار مسیر را به سمت بلوار قدس آغاز کنید. در ادامه باید خود را به فلکه مادر برسانید و پس از آن مسیر را به سوی بلوار اقیانوس تغییر دهید. با دورزدن در این تقاطع، وارد جاده ساحلی چابهار–گواتر خواهید شد؛ مسیری مستقیم و چشم‌نواز که در حدود ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر ادامه دارد و طی آن حدود ۲۵ دقیقه زمان لازم است. پس از عبور از بخش‌های کوهستانی و نمایی از جنگل‌های پراکنده شرق چابهار، تالاب صورتی لیپار در سمت جنوب جاده ظاهر می‌شود. تماشای این پهنه رنگین در میان طبیعت بکر مکران تجربه‌ای است که هر گردشگر پس از طی این مسیر ساحلی، ارزش آن را کاملاً احساس خواهد کرد.
اقامتگاه‌ها و امکانات نزدیک دریاچه لیپار؛ تجربه‌ای ساده در کنار طبیعت
اطراف دریای صورتی چابهار بیشتر ماهیتی بکر و طبیعی دارد و به همین دلیل امکانات رفاهی گسترده در نزدیکی آن دیده نمی‌شود. در حاشیه تالاب تنها یک بازارچه سنتی کوچک و چند دست‌فروش محلی حضور دارند که صنایع‌دستی بلوچی، صدف، نمک دریایی و محصولات دست‌دوز را عرضه می‌کنند. کمی آن‌سوتر نیز چند شتر برای سواری و عکاسی در انتظار گردشگران‌اند و در برخی از ساعات روز، صدای ساز و آواز جنوبی از آلاچیق‌ها به گوش می‌رسد؛ جایی که نوازندگان محلی فضایی صمیمی و کاملاً بومی خلق می‌کنند. این سادگی و نبود ساخت‌وسازهای شهری، بخشی از جذابیت تالاب لیپار است و باعث شده بازدیدکنندگان چشم‌اندازی دست‌نخورده و آرام را تجربه کنند.
با وجود کمبود امکانات در اطراف تالاب، دسترسی مناسب آن به شهر چابهار فرصتی فراهم می‌کند تا گردشگران بدون دغدغه اقامت، شب را در هتل‌های چهارستاره و سه‌ستاره شهر سپری کنند. فاصله دریاچه صورتی تا هتل‌های معتبر چابهار از جمله هتل لیپار، هتل لاله، هتل ونوس و هتل آذین حدود ۱۴ کیلومتر است؛ مسافتی کوتاه که معمولاً ۲۰ دقیقه زمان می‌برد. علاوه‌بر هتل‌ها، اقامتگاه‌های بوم‌گردی متعددی در روستاهای اطراف چابهار فعال‌اند که تجربه‌ای نزدیک‌تر به فرهنگ و زندگی محلی را ارائه می‌دهند. بنابراین اگرچه کنار تالاب امکانات گسترده‌ای وجود ندارد، اما نزدیکی آن به چابهار انتخاب‌های متنوعی برای اقامت در اختیار گردشگران قرار می‌دهد.
نکات بازدید از دریاچه لیپار؛ تجربه‌ای ایمن و دوستدار طبیعت
دریاچه صورتی لیپار یکی از شگفتی‌های طبیعی جنوب ایران است که رنگ آب آن هر بازدیدکننده‌ای را مجذوب خود می‌کند. با وجود زیبایی بی‌نظیر، رعایت نکات ایمنی و احترام به محیط زیست باعث می‌شود تجربه‌ای کامل و خاطره‌انگیز داشته باشید.
- آب صورتی رنگ تالاب شبیه مخلوط شیر و توت‌فرنگی به نظر می‌رسد، اما طعم آن بسیار شور است؛ از امتحان کردن آن خودداری کنید تا تجربه شما شیرین و لذت‌بخش باقی بماند.
- زمین اطراف تالاب باتلاقی و لغزنده است، بنابراین از نزدیک شدن با اتومبیل خودداری کنید و ترجیحاً خودرو را کنار جاده ساحلی چابهار به گواتر پارک کنید. پیاده‌روی ایمن بهترین گزینه برای گشت‌وگذار در اطراف تالاب است.
- از طبیعت محافظت کنید: زباله خود را جمع‌آوری کنید و هیچ گونه گیاه یا جانور تالاب را مزاحم نشوید تا این اکوسیستم حساس برای نسل‌های آینده حفظ شود.
- بازارچه سنتی کوچکی در نزدیکی تالاب وجود دارد که به شکل کپرهای بلوچی ساخته شده است؛ با خرید صنایع دستی، زیورآلات، نقش حنا و محصولات محلی، از معیشت بومیان حمایت کنید.
- برای تجربه‌ای کامل، دوربین و تجهیزات عکاسی خود را همراه داشته باشید و از پرندگان، پوشش گیاهی و رنگ‌های متغیر آب عکس‌های یادگاری بگیرید، اما بدون ایجاد مزاحمت برای حیات وحش و دیگر بازدیدکنندگان.
- بهتر است بازدید در ساعات صبح و اوایل عصر انجام شود؛ علاوه‌بر نور مناسب برای عکاسی، دمای هوا نیز مطلوب‌تر است.
- همراه داشتن کلاه، عینک آفتابی، آب آشامیدنی و کفش مناسب پیاده‌روی باتلاقی توصیه می‌شود تا تجربه‌ای راحت و ایمن داشته باشید.
دریاچه صورتی لیپار؛ رؤیایی که در دل جنوب ایران می‌درخشد
بازدید از دریاچه صورتی چابهار تجربه‌ای است که ترکیبی از زیبایی‌های طبیعی، حیات وحش منحصربه‌فرد و فرهنگ بومی را در یک قاب به شما ارائه می‌دهد. تالاب لیپار نه‌تنها با رنگ شگفت‌انگیز خود چشم‌ها را خیره می‌کند، بلکه با پرندگان مهاجر، پوشش گیاهی بکر و بازارچه سنتی اطرافش، سفری کامل و متنوع را رقم می‌زند. هر قدم در اطراف این تالاب، شما را به دنیایی متفاوت و آرامش‌بخش می‌برد و لحظه‌هایی برای عکاسی و ثبت خاطره فراهم می‌کند که کم‌تر جایی در ایران مشابه آن پیدا می‌شود. احترام به محیط زیست و حمایت از مردم محلی، این تجربه را فراتر از یک بازدید ساده می‌کند و حس مشارکت در حفظ زیبایی‌های طبیعی و فرهنگی منطقه را به همراه دارد.
اگر دنبال تجربه‌ای ناب و به‌یادماندنی در جنوب ایران هستید، تور چابهار امروزکجابریم؟! فرصت مناسبی است تا به همراهی کارشناسان و راهنمایان محلی، دریاچه صورتی، بازارچه‌های سنتی، کوه‌های مریخی و سایر جاذبه‌های دیدنی چابهار را کشف کنید و سفری امن، جذاب و خاطره‌انگیز داشته باشید. با امروزکجابریم؟!، رنگ‌ها، فرهنگ و طبیعت جنوب ایران را در یک مسیر ویژه تجربه کنید.
سؤالات متداول
دریاچه صورتی یا تالاب لیپار در استان سیستان و بلوچستان، حدود ۱۵ کیلومتری شرق شهر چابهار و نزدیک روستای رمین قرار دارد. دسترسی به آن از طریق جاده ساحلی چابهار به گواتر امکان‌پذیر است.
رنگ صورتی آب دریاچه به دلیل فعالیت پلانکتون‌های گیاهی به ویژه جلبک دونالیلا سالینا و تعامل آن‌ها با باکتری‌ها و مواد معدنی موجود در آب است. شدت رنگ صورتی در فصول پرآب و نیمه دوم سال بیشتر دیده می‌شود.
بهترین فصل بازدید، از اواخر زمستان تا اوایل بهار (ماه‌های بهمن، اسفند و فروردین) است که تالاب آب کافی دارد و رنگ صورتی آن در اوج زیبایی است. همچنین ماه‌های آذر و دی به دلیل افزایش پلانکتون‌ها، زمان مناسبی برای دیدن رنگ صورتی تالاب هستند.
خیر، آب تالاب بسیار شور است و طعم آن برخلاف رنگ زیبا، مناسب نوشیدن نیست. بهتر است از امتحان کردن آن خودداری کنید.
اطراف تالاب امکانات رفاهی گسترده‌ای وجود ندارد، اما یک بازارچه سنتی و چند کپر کوچک برای فروش صنایع دستی، نقش حنا و سوغات محلی وجود دارد. برای اقامت می‌توانید به هتل‌های چابهار یا اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاهای اطراف مراجعه کنید.
بازدیدکنندگان می‌توانند از پیاده‌روی، عکاسی، پرنده‌نگری و دیدن بازارچه‌های محلی لذت ببرند. برخی شترسواری‌ها و اجرای موسیقی محلی نیز تجربه‌ای جذاب و بومی فراهم می‌کنند.
به دلیل باتلاقی بودن اطراف تالاب، لازم است کودکان و افراد سنگین‌وزن با احتیاط همراهی شوند و همیشه در مسیرهای ایمن حرکت کنند. رعایت نکات ایمنی و مراقبت از محیط زیست ضروری است.
تالاب لیپار میزبان پرندگان مهاجر و بومی از جمله فلامینگوهای سفید و صورتی، چنگر، پلیکان، حواصیل، کشیم، باقرقره و عقاب دشتی است. برخی گونه‌ها مانند اردک مرمری کمیاب و در معرض خطر انقراض هستند.
